2. Hoe Bunun kinderen Japan versloegen

Er waren geen baseball knuppels,  -handschoenen of ballen op de Hong Yeh (maple leaf)basisschool. De kleine, arme school waar kinderen van de Bunun stam heen gingen. Maar vanaf de eerste dag dat de meester het spel introduceerden, vonden ze het prachtig. Met houten takken als knuppel, stenen als bal en zonder handschoenen werd het spel met enthousiasme gespeeld.



 

met stokken en stenen...



 

... werd het spel gespeeld

 In 1964 won dit schoolteam het kampioenschap voor de eerste keer in Taitung, dat 60 km naar het zuid-oosten ligt. Het was in 1968 dat hetzelfde team het team van de beroemde wereldbekerhouders voor de kinderkampioenschappen uit Japan versloeg. Japan, dat Taiwan zo lang bezet had. De overwinning was groots: 7A tegen 0!
Alle Taiwanese zaten bij elkaar aan de televisie gekluisterd, die nacht. Mijn reisgenote herinnert het zich levendig.

We bezoeken de  school, die gedeeltelijk ingericht is als museum. Erg onder de indruk ben ik. Wat een overwinning door een team van een stam, die gewoon deed waar ze goed in waren en in geloofden. Een voorbeeld voor de natie.

Buiten zijn jongetjes aan het oefenen. Als twee ervan mij ontdekken, rennen ze naar buiten om te zeggen dat er een buitenlander is en wie haar wil zien moet komen kijken.
"what is your name?" vraagt de durfal. Ik noem mijn naam en vraag de zijne. "Micheal Jackson" antwoord hij. En onmiddellijk heten ze allemaal zo. Ze beginnen te moonwalken en dansen, fantastisch. Voor de video worden nog meer trucs uit de kast gehaald.

Als we vertrekken, wordt de training weer gewoon vervolgd.


huidige generatie

 

 



training