Eerste werk na het opstaan is het verzorgen van de katten. Bak schoonmaken, hun ruimte aanvegen en brokjes in de lege bakjes. Onze katten lusten geen vis....
 |
| kleine vis en kleine hete |
 |
| kleine nuo (kortgeknipt tegen de hitte) |
 |
| Our cats don't eat fish |
Koffie zetten en toast met pindakaas in de oven voor het ontbijt.
Vanwege de katten veeg ik elke dag het huis.
Douchen, mail bekijken en online kranten bekijken.
Vaak ben ik een tijd bezig op de computer, nieuws lezen, facebook bijwerken, mail verwerken, soms een blog. Vandaag bekijk ik via Uitzending gemist VPRO'sTegenlicht: " "China: van Cartier naar Confucius". Interessante documentaire over een groep slimme Chinese studenten die zich afvragen of de rijkdom nu alles is. Ze zoeken hun toevlucht in het werk van oude, Chinese wijsgeer Confucius.
Elke dag is anders, van te voren weet ik meestal niet wat er gaat gebeuren.
Gisteren kwam de man van de Taiwanese PTT de telefoonaansluiting repareren. Een dertiger in nette kleren, onvoorbereid op een Engels pratende buitenlandse. Hij moest onder de tafel kruipen voor de reparatie en was binnen een paar minuten klaar. Gratis. Zoals velen spreekt hij liever geen Engels, maar kan het wel met enige moeite. De vriendelijke dank verstond hij prima. Ik was weer gered, de wifi werkte weer. Nu kon ik met de KPN in Nederland skypen om mijn abonnement op te zeggen en het bleek dat ik voor een klein bedrag mijn KPN-emailadres kon behouden. PFF, fijn, kan ik nog even mijn leveranciers bereiken en zij mij, zolang het huis niet verkocht is. Wijzigingen leveren altijd problemen op.
Ik kook meestal soep en noedels voor de lunch. Soms eten we van een lunchbox uit het ziekenhuis. Meestal zijn er giften van patiënten, zoals fruit, groenten, lekker brood en van de week een speciaal bereide kip.
Meestal bezoek ik een meisje in het ziekenhuis. Ze ligt op de intensive care, kan niet zelfstandig ademhalen, maar wil van haar tube af proberen te komen om uit het ziekenhuis weg te kunnen. Ze leeft in Bethesda, het kindertehuis, waar ik verleden jaar vrijwilligerswerk deed.
Een paar keer per week loop ik hard op de campus met een paar vrouwen van het MCH ziekenhuis. Daar was een project om af te vallen en deze jonge vrouwen trainden hard. Binnen een paar weken liepen ze ruim 6 km. Dat gebeurt op de campus, voor iedereen vrij om te gaan. Toen ik er voor het eerst kwam in de winter, liepen veel mensen rondjes te wandelen op de atletiekbaan. Dat was even wennen voor me. Het blijkt dat i.h.a. de mensen hier niet zo van sport houden, niet op de manier van de Nederlanders. Jongeren sporten wel op school, m.n. baseball en basketbal.
Vanavond eten we asperges, het is het eind van het seizoen. Een klein bosje, schoongemaakte witte kosten 2, 50 euro. Veel geld. Een van de patiënten gaf rijst in een bamboestaaf. Eten voor speciale gelegenheden bij Aborigines.
 |
| ooh, asperges |
 |
| rijst in bamboe |
Vanavond geef ik Engelse conversatieles aan twee broers. Aan de hand van artikelen uit een schooltijdschrift praten we, nadat ze de artikelen voorlezen en de moeilijke woorden behandelen. De uitspraak van de Taiwanezen is veel anders dan de Europeanen. Europeanen hebben natuurlijk ook hun eigen accenten. In Taiwan en China wordt Amerikaans geleerd. De uitspraak wordt ook wel Chinglish genoemd. Zou mijn uitspraak Hollish heten?
Thuisgekomen gauw aan de blog beginnen. Het is al gauw laat. Ik hoop dat ik vannacht beter zal slapen met de nieuwe medicijnen voor mijn neus. Ik heb toch weer last van een dichte neus met slapen; de peperbehandling van het Erasmusziekenhuis vlak voor ik vertrok levert bijna niets op. En Ling Chih regelde dat ik gisteravond bij een KNO-arts in de kliniek terecht kon.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten