In Nederland volgde ik al lessen Chinees, gebaseerd op het Chinees wat op het vaste land gesproken wordt. De uitspraaktaal Pinyin is gebaseerd op Europese lettertekens.
In Taiwan wordt het traditionele schrift gebruikt, de complexe tekens. En voor de uitspraak leren de kinderen Zhuyin, haaltjes, geen letters. Op de smartphones en tabletten worden dit Zhuyin gebruikt om een woord te vormen, of het teken wordt met de vinger geschreven.
In de uitspraak zijn de tonen bepalend. Een woord kan hetzelfde geschreven worden, maar totaal iets anders betekenen, als de klank anders is.
De karakters zijn vaak erg oud. Woorden worden gevormd uit verschillende onderdelen, het zijn vaak tekeningen of verhaaltjes. In het Mandarijn wat in Taiwan gebruikt wordt, kun je dit vaak nog onderscheiden. In de vereenvoudigde karakters van China niet meer.
Het woord voor oud is jiu, met een schuin streepje naar rechts dalend op de u. Het symbool bestaat uit drie onderdelen: van boven naar beneden: gras, een deel wat (de veren van) een klein vogeltje voorstelt en een nest. Dit is een bepaald soort klein vogeltje wat altijd terugkeert naar hetzelfde nest. 舊.Tijd is heel bepalend in de taal. Uit de zin maak je de tijd op, er bestaan geen vervoegingen van werkwoorden. Maar het is erg belangrijk om de gebeurtenissen in de juiste volgorde te vertellen. Er is ook geen onderscheid tussen hij of zij in de taal.
 |
| 朱紹解 生華一 |
 |
| met 3 Europeanen in een klas |
 |
| thuis oefenen |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten